Blog

Ga eens voor jezelf na wat je grootste angsten zijn.

Stel dat je aan het eind van je leven terug moet kijken, kun je dan een aantal dingen benoemen waar je het meest trots op bent. Op je kinderen, op je werk, op hoe je anderen hebt behandeld, op de goede daden die je hebt verricht.

Stel nu dat je op je sterfbed ligt en terugkijkt op je leven. Wat zou je anders hebben willen doen? Waar schaam je je voor? Denk hier eens goed over na en laat het gevoel eens goed doordringen.

En dan willen de lichtwezens nu dat je gaat beseffen, dat je elke dag opnieuw kunt besluiten om te veranderen. Je krijgt elke dag nieuwe kansen om je leven een andere draai te geven.

Vijf veel voorkomende angsten

Angst om alleen achter te blijven.

Het is voor veel mensen een gruwelijk idee om alleen te blijven.

Het vooruitzicht de dagen te moeten slijten zonder partner, zonder kinderen, en het ultieme horrorbeeld voor velen: alleen sterven, zonder omringd te worden door dierbaren.

Onze moderne westerse maatschappij is heel individualistisch ingesteld, waardoor we meer als eilandjes fungeren dan daadwerkelijk verbonden met elkaar.

Het is daarom van groot belang dat we elkaar op blijven zoeken, dat we die netwerken in stand houden, dat we niet uit elkaar drijven.

Er wordt daarom ook vanuit de lichtwereld erop aangedrongen om actief die relaties en sociale kringen op te zoeken en te op te bouwen. Want bedenk je, een mens in verbinding is een mens dat niet doodbloedt op emotioneel, mentaal en spiritueel gebied.

”Fear is a funny thing.
The very instinct to protect us, also holds us back.”

Ruth Soukup

Angst om te mislukken.

Faalangst is een veelvoorkomend gegeven, en speelt bij meer mensen dan je misschien zou denken. Deze vrees kan in sommige gevallen echter een zeer verlammende werking hebben op een persoon, en kan er dus voor zorgen dat diegene niet zijn volle potentieel bereikt.

Hier kan een druk om te presteren aan ten grondslag liggen, en dan wel zodanig extreem dat er niet eens een begin gemaakt kan worden.

Of als er een begin gemaakt wordt, dat er wordt opgegeven zodra het te moeilijk wordt. Het is altijd zaak te bedenken dat fouten maken een essentieel onderdeel is van een leerproces.

En de gemaakte fout is juist een stap naar het overstijgen van alle fases ervoor.

”Fear of failure, leads to failure.”

Paulo Coelho

Angst voor de dood.

De dood is Het Grote Onbekende.

We weten niet zeker wat er na ons overlijden gebeuren zal.

Doven we voor eeuwig uit, en houdt dat dus in dat ons leven maar kort een eenmalig is? Is het dan allemaal zinloos als er niets zou zijn? Of gaan we door naar een volgend stadium, een hoger plan?

En wat is daar dan?

Eeuwigdurende gelukzaligheid, of een hardvochtig oordeel zoals sommige godsdiensten ons voorhouden? Zien we al onze geliefden terug?

Maar de dood is slechts een overgangspunt.

Energie gaat nooit verloren, dus ook de energie van jou wordt gerecycled.

Onze lichamen zijn slechts voertuigen, dat gebruikt wordt door je ware aard, namelijk de ziel.

De ziel komt ontelbare malen terug om hier lessen te leren. De aarde is een school om onze ziel ervaringen te bieden die uiteindelijk bijdragen aan de groei van je ware Ik.

”It is not death a man should fear,
but he should fear never beginning to live.”

Marcus Aurelius

Sociale angsten.

Er zijn mensen die zich ongemakkelijk voelen in sociale situaties, en dan met name met een grotere groep, of als er meer onbekenden zijn.

Hierachter zit een angst om niet interessant genoeg te zijn, niet grappig genoeg, niet boeiend genoeg. Het is een manier waarop de afwijzingswond die velen hebben, zich openbaart.

Afwijzing is echter een heel normaal onderdeel van het leven, het hoort er eenvoudigweg

bij.

Het kan heel pijnlijk zijn, maar je kunt dit ook zien als een uitgelezen kans om iets over

jezelf te leren en daaruit te groeien. Dus probeer minder de teleurstelling erin te zien, maar

meer de mogelijkheden.

”The fear of being laughed at makes cowards of us all.”

Mignon McLaughlin

Angst voor controleverlies.

Mensen die dit kennen, zijn vaak perfectionistisch en hebben een grote behoefte aan een hogere mate aan voorspelbaarheid.

Het moeten dealen met wispelturige levensfactoren roept een hoop nervositeit op.

Wat als ik dadelijk de touwtjes uit handen verlies, is een sterke emotionele drijfveer om de controle te willen behouden.

Dit kan zich op zeer veel manieren uiten, waaronder taken niet uit handen willen geven, streven naar perfectie, kritisch naar anderen, dwangmatig met details bezig, en de regels ten alle tijde naleven.